Rozdział 6

[SMS]

Justin zniszczył mi życie, więc ja zniszcze je tobie i mu. Jak chcesz, aby ci się  nic nie stało lepiej się od niego trzymaj dalekko, bo stanie się coś tobie i jemu.!!                                                                                                                                                           M.

Przestraszyłam się tym co odczytałam. Zastanawiałam się kto by mógł mi grozić. Do głowy przychodziło mi wiele osób, które mnie nie lubią, ale nikt z nich nie ma na imię M. Bałam się siedzieć w swoim pokoju. Postanowiłam zejść na dół i zamknąć drzwi dla bezpieczeństwa. W swoim pokoju zamknęłam okno. Chciałam zasłonić okno, gdy zobaczyłam, że ktoś stoi przed domem i patrzy się w stronę mojego pokoju. Okropnie się przestraszyłam i postanowiłam, że na serio nie będę się zadawać z Justinem dla mojego i jego dobra. Szybko zgasiłam światło i położyłam się do łóżka. Chciałam zapomnieć o tym wszystkim, lecz w oczach miałam cały czas Justina i ten jego uśmiech. 

Przez dobrą godzinę kręciłam się w łóżku bo nie mogłam usnąć. Wstałam i zeszłam się napić gorącego mleka. Wróciłam do łóżka po jakiś 10 minutach. Tym razem usnęłam. Znów śnił mi się Justin. Budzik obudził mnie przed 9:00.  Przestraszyłam się, że zaspałam na lekcje, ale przypomniało mi się, że mam na godzinę 11:00. Miałam być u Justina o 9:30, ale po wczorajszym sms'ie postanowiłam, że do niego nie pójdę. Położyłam się i dalej spałam.

[Oczami Justina]

Jest już 9 :45, a jej ciągle nie ma. Martwiłem się o nią, ale postanowiłem, że poczekam. Wiedziałem, że pracuje w jakimś  barze, pomyślałem, że jest zmęczona i nie ma siły do mnie przyjść. Biedactwo.Postanowiłem, że zrobi jej niespodziankę i pojechałem do pobliskiej kwiaciarni po wielki bukiet róż.

 Gdy wróciłem, usiadłem na kanapie i oglądałem TV, gdy usłyszałem dźwięk sms'a. Pomyślałem, ze to Jess więc szybko pobiegłem po telefon przewracając się o kąt sofy. Noga strasznie mnie bolała, ale nie myślałem o tym. Gdy zobaczyłem wyświetlacz telefonu zaskoczyło mnie to. Był to zastrzeżony numer.

[SMS]

Zniszczyłeś mi życie, więc ja zniszcze je tobie i tej twojej laluni. Radzę ci się do niej nie zbliżać bo jej moze stać się coś gorszego.

Ostrzegam.

                                                                                                                                              M.

Przestraszyłem się, zę coś stanie się Jess. Postanowiłem, że dziś w szkole nie będe się do niej zliżał, ale po szkole zaraz do niej pojadę i to wyjaśnię. Wiząłem kluczyki do samochu i pojechałem do szkoły.

[OCZAMI JESS]

Wstałam jakieś parę minut przed 10 szybko ogarnęłam się, zjadłam śniadanie i wyszłam do szkoły. Byłam już w budynku, idą po korytażu miałam nadzieję, że Justin się do mnie nie odezwie. Boje się teraz o siebie, ale także i o niego. Wzięłam książki i miałam już iść do klasy,poczułam, że ktoś mnie obserwuję, gdy się odwróciłam zauważyłam kogoś na przeciwko był to Justin, który szedł w moją stronę . Patrzył na mnie z jakimś bólem jednak nie zatrzymał się koło mnie i  przeszliśmy koło siebie jak byśmy się nie znali.

 Może się obraził, że do niego nie przyszłam. Nie wiem o co chodzi, ale może  tak będzie lepiej. Poszłam na lekcje, na szczęście ja miałam teraz Historię a on Chemię. Cały ten dzień z nim nie rozmawiałam. Źle się czułam, pragnęłam usłyszeć jego głos. Po szkole wróciłam do domu. Już miałam wchodzić do swojego pokoju, gdy babcia mnie zawołała, abym przyszła do niej:

- O co chodzi babciu?- Zapytałam zaciekawiona i lekko przerażona.

- Przyszło coś do ciebie, nie chciałam tego otwierać.- Babcia podała mi jakieś pudełko.

- Dziękuję, pójdę do siebie do pokoju.- ucałowałam babcie i poszłam do siebie.

Wpadłam do pokoju. Usiadłam na łóżku i otworzyłam pudełko. Był tam kolejny liścik. Bałam się go otworzyć, jednak musiałam to zrobić:

[LIŚCIK]

Widzę, że trzymasz się tego co napisałem. Jeśli kompletnie urwiesz z nim kontakt ciebie zostawię w spokoju, ale jego nigdy...

                                                                                                                                                 Twój M.

Co raz bardziej się bałam. Nie wiedziałam co robić. Zauważyłam, że w pudełku jeszcze cos jest. Był to łańcuszek do, którego znów była doczepiona karteczka, w której było napisane: Dla Justina jesteś bardzo ważna, więc jednocześnie jesteś ważna też dla mnie.

Teraz to już kompletnie nie wiedziałam kto to jest. Liściki mnie przerażały. 

Było  już koło 20:10, postanowiłam, że dziś wcześniej pójdę do pracy. Na miejscu byłam po jakieś 15 minutach. Weszłam na zaplecze i usłyszałam urywek rozmowy Alis:

 - Masz ją zostawić rozumiesz. Jess tego nie zniesie...- Przerwała rozmowę bo usłyszała, że ktoś wchodzi do baru. Był to nasz szef, pan Tomas. Alis szybo wyszła z zaplecza, nie zauważyła mnie, że stoję obok. Ciekawiło mnie o co jej chodziło z tym, że koś ma mnie zostawić. Może to ma doczynienia z tym liścikiem? To pytanie ciągle chodziło po mojej głowie. Po chwili zauważyłam Alis, tym razem  i ona mnie dostrzegła:

- O cześć Jess, od kiedy tu stoisz.- w jej głosie usłyszałam strach. Pewnie bała się, ze usłyszałam jej rozmowę...

- Przyszłam dosłownie minutę temu, pójdę się przebrać i już ci pomagam- musiałam skłamać, bo muszę dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi. Szybko poszłam na zaplecze i przebrałam się w "roboczy" strój. Klientów tym razem było o wiele mniej. Alis się czasem do mnie odzywała, ale to nie było to samo. Dawniej mogliśmy rozmawiać o wszystkim, praktycznie usta nam się nie zamykały, a teraz? Kompletna cisza. Byłam strasznie zmęczona mimo małego ruchu. Klientów już prawie nie było. Jednak przy stoliku na samym końcu siedział młody chłopak  w kapturze. Jego zielone oczy były wpatrzone w moją osobie. Starałam się na niego nie patrzeć, ale za bardzo przykuwał moją uwagę. 

- Jess, kochanie, Jess?!!- moje myśli przerwała Alis.

- Tak słucham?

- Słuchaj nie mogę cię odwieźć dziś do domu. Ogólnie musze wyjechać na jakiś czas. Słuchaj mam do ciebie prośbę mogłabym teraz wyjść? Chciałabym się spakować przygotować bo jutro z samego rana wyjeżdżam. To jak zgodzisz się?

- Tak oczywiście, ale gdzie wyjeżdżasz? -Zapytałam oto. Musiałam, bo czułam, że coś tu jest nie tak.

- Muszę wyjechać do mojej ciotki, która jest chora. Dzwoniła do mnie, żebym przyjechała się nią zaopiekowała. To jak zgodzisz się, abym wyszła wcześniej?

- Jasne przecież do końca zostało pół godziny leć już i trzymaj się. Będę za tobą tęsknić.-  Powiedziałam to i przytuliłam się do Alis.

Po jakiś 5 minutach jej już nie było. Nie było także chłopaka, który się na mnie patrzył. 

- Kiedy on wyszedł? Pewnie jak rozmawiałam z Alis- powiedziałam sama do siebie kierując się na zaplecze.

Dziś do domu musiałam wracać sama. Nie było mi miło z tego powodu. Wybiła 23:00 zamykałam bar. Było strasznie ciemno prawie nie widziałam własnych nóg. Wkładając klucze w zamek poczułam na sobie wzrok. Odwróciłam się przede mną stał te....